اثر بخشی آموزش شناختی- رفتاری مدیریت استرس بر شاخص های درد و خود-کارآمدی درد در بیماران مبتلا به میگرن در بیمارستانهای شهرکرد

چکیده هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش شناختی- رفتاری مدیریت استرس بر شاخص های درد و خود-کارآمدی درد در بیماران مبتلا به میگرن در بیمارستان های شهرکرد بود. روش انجام این تحقیق، آزمایشی شامل پیش آزمون، پس آزمون، آزمون پیگیری با گروه کنترل است. تعداد 32 نفر از مبتلایان به سردرد میگرنی مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب و روان بیمارستان های امام علی(ع) و کاشانی شهرکرد در سال 89- 1388 به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش(16 نفر) و گروه کنترل(16 نفر) قرار گرفتند. گروه کنترل صرفا تحت دارودرمانی و گروه آزمایش علاوه بر دارودرمانی تحت آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری قرار گرفتند. شاخص های درد(دفعات وقوع، طول مدت و شدت سردرد) از طریق فرم روزنگار سردرد و احساس خود-کارآمدی از طریق پرسشنامه احساس خود -کارآمدی درد در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 1 ماهه مورد اندازه گیری قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تحلیل ها نشان داد که در دو مرحله پس آزمون و پیگیری میانگین نمرا ت احساس خودکارآمدی گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه به طور معناداری(0001/0> p) افزایش پیدا کرده است و همچنین میانگین نمرات شدت سردرد گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه در دو مرحله پس آزمون و پیگیری به طور معناداری(به ترتیب 009/0 و 006/0= p) کاهش پیدا کرده است و میانگین نمرات دفعات سردرد گروه آزمایش و گروه گواه (255/0 و 195/0 p=) که معنی دار نمی باشد در مورد شاخص طول مدت سردرد نیز تفاوت نمرات پس آزمون طول مدت سردرد در گروه های آزمایش و کنترل معنی دار است (002/0= p) اما در مرحله پیگیری تفاوت گروهی معنی دار نیست (255/0 = p). آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری می تواند به عنوان یک درمان الحاقی در کنار درمان های استاندارد میگرن، در زمینه افزایش احساس خودکارآمدی و کاهش شدت سردرد در این بیماران موثر واقع شود. کلید واژه ها: شاخص های درد، خودکارآمدی، میگرن، آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری